میزان خوراک مصرفی مرغ بومی ( محلی)

هدف از میزان خوراک مصرفی مرغ بومی (محلی) رسیدن به وزن مورد نظر و یکنواختی وزن گله می باشد. عمدتاً در واحدهای صنعتی و نیمه صنعتی پرورش جوجه بومی، جمعیت گله بصورت مخلوطی از مرغ و خروس می باشد که معمولاً تا سن ۲ تا ۳ماهگی پرورش داده می شوند و جوجه مرغ ها بعنوان نیمچه و عمده جوجه خروس ها به منظور مصرف و تعدادی هم بعنوان جایگزین خروس های مولد عمدتاً توسط واحدهای روستایی خریداری و بعد از چند ماه پرورش بعنوان خروس مولد از آنها بهره برداری می شود. در ادامه به تغذیه دوره پرورش جوجه ها بومی و همچنین میزان مصرف خوراک مرغ در سنین مختلف و نحوه تنظیم خوراک مرغ های تخم گذارمی پردازیم.

تغذیه دوره پرورش جوجه های بومی

در پرورش جوجه بومی، هدف ما از پرورش تولید نیمچه و خروس هایی با وزن مناسب برای تولید تخم مرغ خواهد بود و هر گونه قصور درمیزان خوراک مصرفی مرغ بومی (محلی) دوره پرورش باعث می شود که در آینده نیمچه هایی ضعیف و با تولید تخم مرغ پایینی داشته باشیم.
تاکنون احتیاجات غذایی برای پرورش جوجه های بومی بخوبی تعریف نشده است و با توجه به هدف ما از پروش جوجه­ های بومی (بعنوان گله مولد آینده برای تولید تخم مرغ خوراکی یا نطفه دار) می توان از استانداردهای غذایی که برای پرورش نیمچه های مرغ تخمگذار وجود دارد، بعنوان راهنما مورد استفاده قرار دهیم. لذا در دوره پرورش (تا سن سه ماهگی)، سه نوع جيره را می توان مورد استفاده قرار داد. جوجه های بومی در قیاس با جوجه های اصلاح شده، خوراک بیشتری مصرف و رشد بطئی تری دارند و طبیعی است که میزان مواد مغذی کمتری در قیاس با نژادهای صنعتی و اصلاح شده برای جوجه های بومی باید منظور نمود.

میزان خوراک مصرفی

برای برآورد میزان احتیاجات غذایی و فرموله کردن جیره نیاز به تعیین خوراک مصرفی پرنده است. میزان خوراک مصرفی تحت تاثیر عوامل متعددی قرار می گیرد ازجمله سن پرنده، چون با افزایش سن میزان وزن پرنده نیز افزایش می یابد. با افزایش وزن، میزان انرژی لازم برای نگهداری هم افزایش و در نتیجه برای تأمین انرژی مورد نیاز، پرنده خوراک بیشتری مصرف می نماید. در جدول شماره 5- 6 میزان خوراک مصرفی در پرورش نیمچه و مرغ های بومی نشان داده شده است

جدول شماره1  میزان خوراکی مصرفی نیمچه و مرغ های بومی با توجه به سن

تنظیم خوراک مصرفی مرغ های بومی تخمگذار (تغذیه مرحله ای)

در تغذیه مرغهای بومی، برای دستیابی به راندمان تولید بهینه، باید تغذیه مرغها متناسب با نیاز غذایی آنها باشد. نیازهای غذایی مرغها تحت تاثیر وزن بدن، میزان تولید و خصوصیات مواد مغذی جیره قرار دارد. با توجه به این عوامل، می توان مقدار مواد مغذی مصرفی را بر اساس میزان نیاز پرنده تنظیم و کنترل نمود. تغذیه مرحله­ای یکی از روش های مناسب برای تنظیم مصرف خوراکی بر اساس نیاز مرغها می باشد. در روش تغذیه مرحله ای، با افزایش سن و یا کاهش میزان تولید تخم مرغ، از طریق کاهش تخصیص میزان خوراک مصرفی روزانه، میزان مواد مغذی دریافتی مرغ ها از جمله پروتئین و اسیدهای آمینه کاهش می یابد. تغذیه آزاد مرغ های بومی باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی شده که اعمال برنامه محدودیت غذایی باعث کنترل میزان خوراک مصرفی و سایر مواد مغذی شده و به دلیل کنترل وزن نیمچه ها و مرغهای مولد، باعث بهبود فعالیت تولید مثلی آنها خواهد شد. نمونه ای از شیوه تغذیه مرحله ای در مرغ های بومی در جدول شماره 5- 12 نشان داده شده است.

جدول شماره 2 تغذیه ی مرحله ای در مرغ های بومی (مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی اصفهان)

در این روش، مصرف خوراک برای دوره پیک تولید (34- 29 هفتگی) 130 گرم و بعد از پیک تولید و ادامه روند نزولی تولید تخم مرغ، میزان خوراک مصرفی هم به تدریج کاهش پیدا می کند. مشخصات جیره مصرفی بعنوان راهنما در جدول شماره 3نشان داده شده است.

جدول شماره 3 میزان موادمغذی جیره مورد استفاده در تغذیه مرحله ای

نتایج حاصل از تغذیه مرحله ای بر درصد تولید تخم مرغ و وزن تخم مرغ در جدول شماره 5- 14 نشان داده شده است. همچنین نتایج تحقیق صورت گرفته نشان داد که ضریب تبدیل خوراک به تخم مرغ از سن 25 تا 64 هفتگی برابر 4 بود.

جدول شماره4 تأثیر تغذیه مرحله ای بر عملکرد مرغ های بومی